NAJGROŹNIEJSZE CHOROBY ZAKAŹNE

Nosówka

Bardzo niebezpieczna, zaraźliwa choroba wirusowa, przenoszona drogą pokarmową lub kropelkową. Przy czym nie musi wcale dojść do bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem, często do zarażeń dochodzi poprzez kontakt z wydzieliną lub odchodami chorego psa.

Pierwsze objawy pojawiają się około tygodnia po zakażeniu. Atakuje ona przede wszystkim psy młode gdzie odporność nie jest jeszcze tak silna jak w przypadku psów dorosłych. Chore psy maja gorączkę, są osowiałe i markotne. Po kilku dniach z nosa, pyska i oczu wypływa im początkowo wodnista a następnie ropna wydzielina. Może wystąpić także postać pokarmowa nosówki , objawiająca się biegunkami, postać oddechową, objawiającą się problemami z oddychaniem oraz najgroźniejsza odmiana nosówki - nerwowa (atakuje ośrodkowy układ nerwowy) objawia się napadami skurczów przypominającymi epilepsję...Niestety rokowania w przypadku nosówki, nie są dobre, zwłaszcza gdy zostaje ona rozpoznana zbyt późno często kończy się śmiercią zwierzęcia.

Parwowiroza

Jest to wirusowe zapalenie jelit, choroba bardzo niebezpieczna i bardzo zaraźliwa o wysokiej śmiertelności. Od momentu właściwych objawów śmierć może nastąpić w ciągu kilkudziesięciu godzin. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową, wystarczy styczność z odchodami chorego psa przeniesiona nawet na butach ( dlatego tak ważne jest przestrzeganie zasad kwarantanny po szczepieniu szczeniaka)

Działanie wirusa powoduje uszkodzenie kosmków jelitowych, które nie mogą wchłaniać odpowiednich ilości substancji odżywczych ze światła jelita. Wywołuje to intensywną biegunkę, często z krwią o bardzo intensywnym, nieprzyjemnym zapachu oraz częste również o intensywnym zapachu wymioty. W efekcie tych działań dochodzi do odwodnienia zwierzęcia co stanowi zagrożenie dla jego życia. Często dochodzi również do uszkodzenia mięśnia sercowego. Jak już mówiłem rokowania w tej chorobie sa bardzo niedobre, dlatego jeżeli tylko coś nas zaniepokoi udajmy się jak najszybciej do weterynarza. Pamiętajmy że parwowiroza może wystąpić nawet pomimo zaszczepienia naszego szczeniaka ale przebieg jej jest wtedy lżejszy i szanse przeżycia dużo większe.

Choroba Rubartha - zakaźne zapalenie wątroby - choroba niebieskiego oka

Choroba objawia się podwyższona temperaturą, osłabieniem i brakiem apetytu. Potem dochodzi do tego jeszcze wyciek z oczu i z nosa, dlatego nieraz przez mniej wytrawnych weterynarzy mylona jest z nosówką. Choroba atakuje głównie młode psy dlatego należy pamiętac o szczepieniu w odpowiednim okresie życia. Następuje powiększenie i bolesność wątroby, przez co pies niechętnie się porusza, charakterystyczna jest także biegunka oraz wymioty i zażółcenie błon śluzowych. Do tego może pojawić się zmętnienie rogówki, zapalenie tęczówki oraz uszkodzenie nerek.

Leptospiroza - Choroba stuttgarcka - choroba Weila

Bardzo groźna choroba wywoływana przez bakterie. Przenoszona jest przez mocz zakażonych zwierząt, chorobę przenosić mogą także szczury. Choroba jest groźna także dlatego że przenoszona może być także na człowieka i powodować żółtaczkę. U psów występuje w trzech postaciach: krwotocznej , żółtaczkowej i mocznicowej. W zależności od rodzaju choroby, objawia się ona : wymiotami, podwyższoną temperaturą, mięśniobólami, biegunką, zaburzeniami ruchu i może doprowadzić do ciężkiej niewydolności nerek oraz żółtaczki.

Żywienie i przysmaki yorka

Wszystkie młode psy szybko rosną dlatego ich zapotrzebowanie na energię jest większe niż u psów dorosłych ( nawet trzykrotnie). Źródłem dostarczanej w pokarmie energii są: białka, tłuszcze i węglowodany; dodatkowo w pokarmie znajdują się potrzebne do życia minerały i witaminy.

Pamiętajmy że york tak jak i inne psy jest mięsożerny i to mięso powinno być podstawą ich diety. W okresie wzrostu i fizycznego rozwoju psa dieta powinno kształtować się następująco:2/3 – składniki białkowe, 5-10% tłuszcze i około 1/3 części – węglowodany.

 

Zapotrzebowanie psa na białko pokrywane jest przez mięso. Yorkom można podawać wiele rodzaju mięsa (wołowe, drobiowe, cielęcinę, jagnięcine) oraz filetowane ryby. Źródłem białka są także: ser żółty, ser biały, gotowane jajka. Mięso powinno być drobno posiekane i wymieszane z np.: ryżem, tak aby pies nie mógł sobie wybierać co lepszych kawałków.

Nie należy jednak często żywić psa podrobami ponieważ niektóre z nich podawane w nadmiernych ilościach mogą źle wpływać na zdrowie naszego psa np.: wątroba i nerki są często koncentracją szkodliwych metali ciężkich, tkanka płucna natomiast ma niską wartość odżywczą.

 

Tłuszcze są głównym dostarczycielem energii i są najczęściej podawane psom wraz z pokarmem ( tłuszcze nasycone) i pochodzą z tkanek zwierzęcych. Tłuszcze nienasycone również potrzebne do prawidłowego wzrostu pochodzą z olei roślinnych. Zbyt bogata w tłuszcz dieta może powodowac tycie psa oraz prowadzić do biegunek, zbyt mała natomiast może powodować schorzenia skóry i mieć wpływ na sierść.

 

W przypadku lekkich zaburzeń pokarmowych można próbować samemu rozwiązać ten problem. W przypadku zatwardzenia zwiększamy ilośc tłuszczu w diecie, natomiast w przypadku stolca luźnego można podawać kostki i chrząstki cielęce.

 

Źródłem węglowodanów są: ryż, kasze, makaron. Pokarmy te powinny być dobrze ugotowane (nawet rozgotowane) o konsystencji papki. Kasze i makaron powinny być dobrze rozdrobnione.

 

Dodatkiem do pokarmu powinny być różnego rodzaju witaminy i składniki mineralne. Można je podawać w postaci różnego rodzaju warzyw i owoców. Oprócz warzyw wzdymających takich jak kapusta, groch czy fasola można podawać szczenięciu wszystkie warzywa które lubi np.: marchewkę , pietruszkę , seler. Powinny być one drobno posiekane lub starte. Niektóre z nich, jak marchewkę możemy podawać tez na surowo, zachowują one wtedy swoje wszystkie walory, a więc witaminy w nich zawarte. Podawaniu pieskowi owoców a szczególnie jabłek poprawia trawienie.

W przypadku braku wapnia (gryzienie ścian) możemy je uzupełnić podawając go w postaci syropu (preparaty dla dzieci) lub podając szczeniaczkowi drobno posiekane chrząstki lub wywar z chrząstek i kostek cielęcych

 

Gotowa karma czy gotowanie?

 

W tym przypadku nie znajdziemy jednoznacznej odpowiedzi, ilu hodowców tyle będzie opinii na ten temat. Niektórzy twierdzą że najlepsza jest gotowa karma, gdyż przygotowana przez wysokiej rangi specjalistów zawiera odpowiednie składniki w odpowiednich proporcjach, pies nie brudzi pyszczka a karma nie psuje się. Inni twierdzą natomiast iż pies najlepiej rozwija się na własnoręcznie przygotowanym pożywieniu naturalnym, bez dodatków jakichkolwiek konserwantów i związków występujących w karmie gotowej.

Ja jestem zdania że obie opinie mają w sobie trochę prawdy. Podstawą diety moich piesków jest sucha karma, natomiast raz lub dwa razy w tygodniu sam gotuje im posiłki.

Jeżeli zdecydujemy się na karmę to powinna być to karma tylko najwyższej jakości. Polecane marki to Eukanuba, Royal Canin, Hills. W żadnym wypadku nie powinny to być karmy typu Chappi lub Pedigree. Ja używam karmy Eukanuba Puppy&Junior lub Royal Canin Mini Junior (chociaż z przykrością musze przyznać że ta marka ostatnio bardzo się popsuła, choć przez lata była wg mnie najlepsza na rynku). Cena tych karm jest stosunkowo wysoka, bo około 25-30 zł za kilogram, ale miesięcznie na żywienie naszego pieska karmą nie wydamy więcej niż 30-50 zł w zależności od jego masy.

 

Częstotliwość karmienia

 

W pierwszym okresie swego życia szczeniaczki żywią się mlekiem matki. W wieku około 6 tygodni są na tyle samodzielne że mogą samodzielnie spożywać pokarm, oczywiście nasz szczeniaczek jeszcze długo będzie gonił matkę aby possać mleko ale należy przyzwyczajać go do innego pokarmu.

W pierwszym okresie do około 4 roku życia karmimy szczeniaczka 5 razy dziennie. Następnie do wieku 6 miesięcy – 3 razy dziennie, od szóstego miesiąca piesek powinien być karmiony dwa razy dziennie.

 

Piesek powinien być karmiony zawsze o tej samej porze dnia, nie zjedzone przez pieska jedzenie powinno zostać odstawione. Nie zostawiamy pieskowi pełnej miski w ciągu dnia.

Piesek powinien mieć natomiast zawsze dostęp do świeżej wody, szczególnie w przypadku gdy karmiony jest suchą karmą. W przypadku braku dostępu do wody uszkodzeniu ulec mogą nerki zwierzęcia.

 

Co jest zabronione

 

* Nie podajemy pieskowi mleka, gdyż fermentuje ono w jelitach i prowadzić może do biegunek.

 

* Kości drobiowych, gdyż pękają one wzdłuż osi długiej i mogą powodować przebicie jelit swymi ostrymi końcami

 

* Słodyczy

 

* Resztek ze stołu, gdyż najczęściej wędliny i mięsa zawierają dużo przypraw i środków konserwujących co prowadzić może prowadzić do problemów z układem pokarmowym

 

* Surowego mięsa gdyż w niektórych przypadkach mogą zarazić się niebezpiecznymi wirusami powodującymi np.: wściekliznę rzekomą która prowadzić może do śmierci zwierzęcia (szczególnie w przypadku wieprzowiny). Nie zalecam podawania wieprzowiny nawet gotowanej.

 

 

Przepisy:

 

1. Kurczak z ryżem - Składniki: pierś z kurczaka, marchewka, ryż (drobna kasza)

Pierś z kurczaka dobrze sparzyć, ugotować ryż. Marchewkę zetrzeć i również ugotować. Posiekac drobno pierś z kurczaka wymieszać z ryżem i marchewką ( wraz z wodą w której się gotowała)

 

2. Kurze łapki ( nóżki, skrzydełka kurze), marchewka, makaron

Kurze łapki ugotować ze startą marchewką, po ugotowaniu kurze łapki (skrzydełka) obrać i wymieszać z ugotowanym drobnym makaronem (najlepiej drobne gwiazdeczki).

 

3. Wołowina z warzywami - Składniki: wołowina bez kości, marchewka, pietruszka, seler, ryż (kasza drobnoziarnista lub makaron)

Wołowinę gotować przez około 10 minut, następnie dodać starte warzywa i gotować razem , do całkowitego odparowania wody. Całość wymieszać z ryżem lub makaronem, wołowinę wcześniej drobno posiekać

 

4. Serca z warzywami - Składniki: serca drobiowe, marchew, pietruszka , seler, ryz (kasza , makraon)

Dobrze umyte serca ugotować wraz ze startymi warzywami. Po ugotowaniu drobno posiekać i wymiesza z ryżem (makaronem , kaszą)

 

 

Na wierzch przygotowanych, ostudzonych potraw można dodać starty ser, szczególnym przysmakiem ze względu na swój zapach jest parmezan.

 

Uwaga! Nie należy dodawać żadnych przypraw do przygotowywanych potraw (soli, pieprzu , bulionów, rosołków). Pies to nie człowiek i nie wszystko co według nas jest niezbędne jest potrzebne psu, wręcz przeciwnie przyprawy mogą spowodować kłopoty pokarmowe.

                I LOVE YORK         

Cechy charakteru

Mimo swoich małych rozmiarów, york jest typowym terierem o wielkim temperamencie i nie mniejszym sercu. Mówi się ze jest to piesek o lwim sercu, a to ze względu na swój troszeczkę zawadiacki charakter, zdarza się że yorki obszczekują nawet dużo większe psy, zupełnie nie przestrzegając obowiązującego wśród psów kodeksu. Toteż czasem ich posłuszeństwo nie jest idealne. Yorki wykazują pewien stopień niezależności i samowolności jako że były to psy myśliwskie chętnie pobiegną w pościg za zdobyczą , dlatego yorka należy spuszczać ze smyczy tylko jeżeli ma się pewność że nam nigdzie nie ucieknie. Yorki uwielbiają ruch i trzeba im go zapewnić w wystarczającej ilości czy to poprzez spacery czy poprzez zabawy w mieszkaniu. Zresztą do zabaw yorki mają niespożyte siły. Przy małej dawce ruchu na dworze rozładowują swa energie w domu poprzez np.: szybkie bieganie z jednego pokoju do drugiego Idealnie nadają się do  małego mieszkania i dobrze dogadują się z dziećmi. Są dobrymi stróżami gdyż zawsze sygnalizują obecność obcych poprzez głośne szczekanie, ale nie prawdą jest, że yorki szczękają zbyt często i na wszystko. Jak każde psy załatwiają swe potrzeby fizjologiczne na dworze ale można je też nauczyć załatwiania się w domu do specjalnej kuwetki bądź na szmatkę. Yorki lubią pieszczoty i głaskanie ale nie są to psy kanapowe i do ciągłego trzymania na kolanach, szczególnie przekonamy się o tym gdy nasz piesek jest w wieku szczenięcym, ich energia, mądrość i pomysłowość w zabawach zadziwi nie jednego hodowcę. 

WYZNACZENIE OKRESU PŁODNEGO U SUK

KIEDY KRYĆ SUKĘ? Metody wyznaczania okresu płodnego.Jak ocenić, kiedy nadszedł najwłaściwszy moment wyjazdu z naszą ulubienicą do reproduktora? Wielu hodowców uważa, że to przecież oczywiste - najlepiej w 11-13 dniu cieczki lub kierując się zachowaniem suki i ewentualnych psów - samców współzamieszkujących z rodziną lub koczujących pod domem. Jeżeli suka jest przypadkiem książkowym, to taka ocena wystarczy i termin zostanie określony trafnie. Gorzej, jeżeli po kilku próbach hodowca nie uzyska żadnego miotu - bądź to przez brak akceptacji samca lub przez tzw. "puste krycia". 

W naszej praktyce spotkaliśmy się już z sukami, które należało kryć w 6 dniu cieczki oraz z takimi, które okres płodny miały w 35-38 dniu od pojawienia się pierwszego krwistego wycieku.

Często zdażają się suki, które mają słabo wyrażone objawy cieczki bądź takie, które przez tydzień krwawiły, po czym robiły sobie dwutygodniową przerwę, aby po tym czasie kontynuować cykl. Czasami reproduktor mieszka na drugim końcu kraju lub Europy, a my nie mamy czasu na kilkudniowy wyjazd, który w dodatku może nie przynieść upragnionych szczeniąt. Dlatego tak ważna jest świadomość, że można ocenić, kiedy u suki występuje okres płodny.

Metoda statystyczna:

Zgodnie ze statystyką większość suk zachodzi w ciążę, jeżeli będzie kryta pomiędzy 9 a 14 dniem cieczki. Należy jednak pamiętać, że statystyka podaje średnią i nie mówi nam o przypadkach skrajnych, które zdarzają się częściej, niż mogłoby się to wydawać.

Metoda biologiczna:

Obserwując zachowanie suki i zmiany zachodzące w zewnętrznych narządach płciowych, można z dość dużą skutecznością określić zbliżający się płodny okres. Wyciek z krwistego zmienia się na coraz jaśniejszy, przypominający wyglądem popłuczyny z mięsa, a suka zaczyna interesować się psami. Krycie następuje po zaobserwowaniu wyraźnego odruchu tolerancji.

Pomiar oporności śluzu pochwowego:

W handlu można się spotkać z tzw. elektronicznym wykrywaczem rui, czyli aparatem Dramińskiego. Przy jego pomocy można zmierzyć oporność śluzu pochwowego, która zmienia się wraz z przebiegiem cyklu. Jeżeli jest to jedyna stosowana metoda, to niesie ze sobą znaczne ograniczenia, ponieważ na opór śluzu wpływa wiele czynników, przez co często zdarzają się fałszywe wyniki. Polecane jest jako badanie uzupełniające.

Badanie cytologiczne:

Badanie cytologiczne jest bardzo pomocne zarówno w wyznaczaniu okresu płodnego u suk jak i jest to cenna metoda diagnostyczna przy chorobach narządu rodnego.

Lekarz weterynarii pobiera wymaz z pochwy właściwej, odciska na szkiełku, barwi preparat i ocenia pod mikroskopem widoczne komórki.
W czasie rui w wymazie obserwujemy komórki powierzchowne - gdy wśród nich ok. 90% stanowią komórki bezjądrzaste lub eozynofilne (w zależności od metody barwienia), suka nadaje się do krycia. Przy pomocy tej metody można również potwierdzić krycie (jeżeli hodowca nie jest pewny, czy doszło do kopulacji) - wymaz należy pobrać jak najszybciej, najlepiej do 12 godzin od przypuszczalnego kontaktu suki z psem. Potwierdzeniem jest znalezienie w wymazie plemników.

Badanie cytologiczne jest testem szybkim, tanim i cechującym sie dość dużą skutecznością, pod warunkiem, że osoba oceniająca wymaz posiada odpowiednie doświadczenie. Niestety nie jest to metoda niezawodna i w przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy wykonać dodatkowe badania, takie jak oznaczanie poziomu progesteronu lub waginoskopię.

Fot. 1 - Proestrus - okres przedrujowy. Zbyt wcześnie na krycie.	Fot. 2 - Oestrus - okres płodny. Dobry moment na krycie.
Fot. 3 - Metoestrus - okres porujowy. Za późno na krycie.	Fot. 4 - Plemnik w wymazie cytologicznym - potwierdzenie krycia.

Testy hormonalne: 

W codziennej praktyce najczęściej wykonuje się pomiar progesteronu w surowicy krwi. Można to wykonać w laboratorium lub na miejscu w lecznicy, przy pomocy szybkich testów weterynaryjnych. Progesteron wyznacza nam orientacyjny moment wyrzutu LH (hormon przysadki mózgowej odpowiedzialny za owulację) - 2 dni po "piku" LH progesteron wzrasta do ok. 4 ng/ml, a najlepszy moment krycia wypada w dniu, kiedy osiągnie 5-8 ng/ml.
Jest to metoda najpewniejsza, jednak wiąże się z kilkakrotnym pobieraniem krwi i większymi kosztami. 

Waginoskopia: 

Waginoskopia oznacza badanie błony śluzowej pochwy przy pomocy endoskopu. Lekarz na podstawie wyglądu fałdów śluzówki ocenia stadium cyklu płciowego. W okresie przedrujowym, kiedy dominującymi hormonami są estrogeny, fałdy są soczyste, dobrze widoczne. W momencie, gdy zaczyna się wzrost progesteronu, fałdy się zapadaja, stają się pomarszczone i blade i suka wchodzi w płodny okres.
Jest to metoda skuteczna, jednak niezbyt szeroko stosowana, ze względu na ograniczenia sprzętowe (nie każda lecznica jest wyposażona w endoskop). 

Podsumowanie: 

W naszej Klinice najczęściej monitoring cieczki zaczynamy od badań cytologicznych, powtarzanych początkowo co 2 dni, a potem nawet codziennie. Jeżeli suka ma być kryta jednorazowo, zalecamy w okresie, gdy wymaz wskazuje na zbliżający się okres płodny wykonanie pomiaru progesterony i/lub waginoskopii. Jeżeli jest możliwość kilkakrotnego powtarzania krycia, wystarczająca jest sama cytologia.
Należy pamiętać, że znajomość okresu płodnego nie gwarantuje sukcesu. Często dołączają się inne czynniki, które zaburzają nasz sukces hodowlany. Może to być niepłodny samiec, zaburzenia hormonalne, czy inne choroby dotyczące narządu rodnego lub innych narządów, które wydawałoby się, że z rozrodem mają niewiele wspólnego. 

Czasem potrzebna jest sztuczna inseminacja suki, która mimo odpowiedniego okresu nie chce dopuścić do siebie samca. A czasem suka daje się zaszczenić, szczęsliwy hodowca po potwierdzeniu ciąży już wyobraża sobie urocze stadko szczeniąt biegające po podwórku, a do porodu nie dochodzi - okazuje się, że suka zresorbowała zarodki lub poroniła. Na szczęście w większości przypadków takie problemy są możliwe do rozwiązania, często potrzeba jednak czasu i odpowiedniego leczenia, aby uzyskać miot

Pierwsza kąpiel

Po kwarantannie poszczepiennej możemy przystąpić do pierwszej kąpieli yorka. Na początku może nie będzie to dla szczeniaka miłe doświadczenie lecz z czasem na pewno je zaakceptuje.

Do kąpieli yorka należy się przygotować, przede wszystkim zaopatrzyć się w odpowiednie kosmetyki dla psów bardzo dobrej jakości. Potrzebujemy szampon, balsam/odżywkę i spray do czesania. Kosmetyki dla psów bardzo często są sprzedawane w postaci koncentratów, więc nie zapomnijmy zanim zaczniemy naszego pieska kąpać dokładnie przeczytać instrukcję i rozcieńczyć je wodą w odpowiednich proporcjach. Małego pieska spokojnie możemy wykąpać w większej umywalce, trzeba tylko położyć na dno antypoślizgowy podkład. Woda do kąpieli powinna mieć temperaturę max 39 stopni, lepiej niech to będzie delikatny prysznic niż mocny strumień, którym możemy szczeniaka po prostu przestraszyć.

Pierwsze kąpiele mogą być krótkie, musimy stopniowo przyzwyczaić malucha do wody. W pierwszej kolejności moczymy grzbiet (nigdy nie zaczynajmy od głowy!). Główkę pieska należy opuścić na dół  delikatnie przyciskając uszy, w tem sposób unikniemy ich zalania. Niektóre psy boją się lub nie tolerują moczenia głowy pod przysznicem, wtedy używamy mokrej gąbki lub miękkej ściereczki.

Na zmoczoną sierść nakładamy szampon, delikatnie go wmasowujemy, tak aby  zbytnio nie rozczochrać i nie poplątać włosów, szampon spłukujemy bardzo dokładnie. Później, jak już szczeniak się przyzwyczai do kąpania, należy pieska myć dwukrotnie. Ma to na celu jak najlepsze oczyszczenie sierści. Potem nakładamy balsam, pozostawiamy go na sierści kilka minut. Jeżeli pieskowi w tym momencie jest zimno, możemy owinąć go ręcznikiem. Balsam spłukujemy, ale już nie tak dokładnie jak szampon.Włoski powinny się zmiękczyć i być dobrze nawilżonymi. Pieska zawijamy w ręcznik i delikatnie odciskamy wodę z włosów. Yorka nie wolno wycierać ręcznikiem,  w ten sposób szata się skołtuni.

Przystępujemy do suszenia. Używając suszarki trzeba pamiętać, aby strumień powietrza nie był zbyt gorący, ani zbyt silny, bo inaczej możemy przesuszyć skórę i włosy. Należy zachować ostrożność przy suszeniu głowy, nie kierować strumienia powietrza bezpośrednio do ucha. Yorka zawsze czeszemy z naturalnym kierunkiem układania się włosów. Rozczesywany kosmyk włosów trzeba trzymać palcami blisko skóry, dzięki temu nie będziemy szarpać sierści. Do czesania należy używać specjalnych preparatów natłuszczających, najwygodniejsze są te w sprayu. Wąsy, brodę, włoski w okolicach oczu i uszy przeczesujemy bardzo delikatnie małym grzebykiem. Susząc  yorka, szczotkujemy tak, aby  włosy rozkładały się na obie strony tworząc na grzbiecie przedziałek.

Pielęgnacja Yorka

Pielęgnacja Yorka

York to pies, który wymaga starannej, systematycznej i fachowej pielęgnacji. Wszelkie zaniedbania, ignorancja wpłyną w znaczny sposób na wygląd, kondycję i stan włosa psa, który jest jego najważniejszym atutem szczególnie na wystawach. Zła pielęgnacja lub jej całkowity brak spowoduje, że włos się skołtuni i będziemy musieli skorzystać z usług psiego fryzjera. Włos rośnie cały czas (ok. 1cm. miesięcznie) więc zabiegi kosmetyczne rozpoczynamy już od samego początku pobytu naszego szczeniaka. Na początku w formie zabawy, a potem już na poważnie każdego dnia. Jeśli nie planujemy kariery wystawowej (a jest to bardzo miłe i fajne zajęcie) możemy strzyc yorka w salonach fryzjerskich.

Do pielęgnacji yorka będą nam potrzebne następujące akcesoria

• Szampony: obecnie na rynku mamy bogaty asortyment szamponów. Powinny to być szampony przeznaczone dla psów długowłosych o szacie miękkiej i jedwabistej.
• Balsamy: stosowane po kąpieli.
• Olejki: np. olejek norkowy do natłuszczania włosa przed czesaniem lub oliwka (może być oliwka dla dzieci)
• Grzebień najlepiej metalowy
• Szczotka metalowa
• Gumki: do wiązania "kucyka" i gumki np."recepturki" do wiązania papilotów
• Bibułka specjalna do papilotów lub pocięta np. z ręczników papierowych

• Kąpiel - pielęgnacja po kąpieli.

Kąpiele możemy bezpiecznie zacząć od 10. tygodnia życia naszego yorka. Trzeba jednak zaznaczyć, że musi on być do tego odpowiednio przygotowany. Od najwcześniejszych chwil obcowania z pieskiem, czyli niedługo po przywiezieniu go do naszego domu, jak tylko nadarzy się okazja, starajmy się przyzwyczajać go do stania na podwyższeniu np. na stole wyłożonym kocem, oczywiście pilnując by nie spadł. Początkowo będzie to tylko chwilka lecz yorkshire są niezwykle inteligentne i jeśli stanowczo przedstawimy nasz „punkt widzenia” piesek błyskawicznie zrozumie w czym rzecz. Taki nawyk będzie wprost nieocenioną zaletą yorka przy wykonywaniu wszelkich zabiegów pielęgnacyjnych, od czesania zaczynając, na prezentacji wystawowej kończąc. Również podczas kąpieli ułatwi nam znacznie pracę.

Małego yorkshire bardzo wygodnie jest kąpać w umywalce- dotyczy to kilku pierwszych, krótkich kąpieli, w wieku wczesno-szczenięcym. Dno umywalki wykładamy kawałkiem gąbki lub miękką gumową kratką, aby piesek nie ślizgał się i niepotrzebnie nie stresował. Odkręcamy wodę delikatnie, nie bezpośrednio na psa i w żadnym wypadku prosto na jego główkę!!! Ciepłą wodą, nabieraną na dłoń, zwilżamy sierść dokładnie na całym ciele, po czym nanosimy na nią niewielką ilość szamponu. Delikatnie masując, myjemy pieska, chwaląc go i uspokajając w razie potrzeby. Przy spłukiwaniu jedną dłoń podkładamy pod mostek yorka- między przednimi łapkami- i unosimy go lekko tak, aby tylne łapki nadal oparte były o dno umywalki, przednimi zaś piesek będzie na początku obejmować naszą dłoń. Drugą ręką zaś kierujemy strumień wody na kąpanego malucha i spokojnie, dokładnie spłukujemy mydliny. Uważajmy, aby woda nie zalała mu pyszczka i uszu. Może to spowodować, że niepotrzebnie się wystraszy i zapamięta na długo taką „mokrą nieprzyjemność”. Mokrego pieska stawiamy na rozłożonym ręczniku. Po czym owijamy go na kilka minut drugim miękkim ręcznikiem celem „odsączenia” nadmiaru wody. Nie należy energicznie wycierać yorka ręcznikiem, gdyż powoduje to splątanie i zmechacenie włosa- nam przysporzy długotrwałego rozplątywania, a psu bolesnego szarpania przy czesaniu. Nieco obeschniętego, odwiniętego z ręcznika psa stawiamy na wyłożonym kocykiem stole.

Mamy już przygotowaną suszarkę do włosów, szczotkę i grzebień. Na dłonie nabieramy odrobinę balsamu do sierści ( balsam do stosowania bez spłukiwania) : wmasowujemy we włos lub spryskujemy sierść specjalnie do tego celu przeznaczonym specyfikiem w sprayu. Dopiero teraz rozpoczynamy delikatne rozczesywanie włosa, podsuszając go ciepłym powietrzem z suszarki. Susząc, kierujemy powiew z góry, jednocześnie rozdzielając włos szczotką lub grzebieniem. Włoski pod oczami i na bokach uszu, a także wąsy i brodę czeszemy specjalnym, malutkim, gęstym grzebykiem. Bardzo ważne jest, aby nie szarpać i nie wyrywać włosa i nie sprawiać psu bólu, gdyż szybko zniechęci się do takich zabiegów i będzie przezornie uciekać lub się wyrywać. Po dokładnym rozczesaniu i wysuszeniu włosa do ostatnich pociągnięć szczotki używamy lekko natłuszczającego preparatu, który również odżywia włos.

Pamiętajmy, że yorka zawsze czeszemy zgodnie z naturalnym kierunkiem układania się sierści. Codzienne czesanie nigdy nie powinno odbywać się na sucho. Przedtem zawsze zwilżamy włos specjalnym sprayem. Częstotliwość kąpieli dla yorkshire terriera wynosi raz na siedem do dziesięciu dni. Kiedy piesek trochę urośnie i przyzwyczai się do kąpieli, możemy zacząć kąpać go w wannie. Na dno możemy położyć płat gąbki lub gumowej kratki , aby pupilek się nie ślizgał.

Dużą sztuką jest prawidłowe zebranie włosów na głowie i spięcie gumką tak, aby utworzył się charakterystyczny kok. W tym celu zbieramy grzebieniem włoski z czoła i boków głowy wzdłuż przeprowadzonej w myślach linii- od zewnętrznego kącika oka do podstawy ucha, blisko jego dolnej krawędzi, ale jeszcze w zakresie wnętrza małżowiny oraz z tyłu głowy do linii łączącej uszy a przechodzącej przez guz potyliczny. Zaczesując włoski łapiemy jednocześnie sierść z wewnętrznych brzegów uszu aby zbliżyć je mocno do siebie. Ucho powinno stać pionowo na głowie, tak aby jego szpic znajdował się na linii przechodzącej przez środek oka lub jego zewnętrzny kącik. Włos na czole formujemy grzebieniem w delikatną „bombkę”, modelując stop. Dopiero na gumce zapinamy kokardkę, uważając aby dobrze i prosto się trzymała. Bardzo ważne jest, aby nie ściągać raz założonych gumek, gdyż niepotrzebnie wyrywają włosy, lecz je rozcinać.

• Papiloty.

Potrzebne będą:
- małe gumeczki,
- bibułka ( specjalna do papilotów lub pocięta z chusteczek higienicznych ) lub kawałeczki naturalnego jedwabiu,
- REGENOIL- spray,
- szczoteczka i grzebień.

Dokładnie spryskujemy włos sprayem, natłuszczając go szczególnie na końcówkach i rozczesujemy szczotką. Następnie rozdzielamy grzebieniem pasemka. Każde z tych pasemek układamy na bibułce, zaginamy oba jej boki po kolei- zakrywając pasemko włosów, po czym pakiecik składamy na pół i jeszcze raz na pół i owijamy gumką. Młodym psom rozwijamy papiloty codziennie, rozczesujemy włos, jeśli trzeba natłuszczamy i zawijamy na nowo. Starszym ten zabieg powtarzamy co drugi dzień. Papilotowanie nie zwalnia nas od obowiązku kąpieli ani nie wydłuża przerw między kolejnymi kąpielami.

• Uszy.

Dużo uwagi należy poświecić uszom yorka, aby uniknąć niepotrzebnych problemów. Szczypcami usuwamy włosy wrastające do wewnątrz kanału słuchowego, aby nie powodowały infekcji ucha. Końce uszu dokładnie strzyżemy z obu stron do wysokości 1/3 małżowiny ucha (od góry),po czym wyrównujemy boki i nadajemy im wyraźny szpiczasty kontur.

• Pazury

Jeżeli psu wyrastają zbyt długie pazury, skracamy je pilnikiem do paznokci. Jeżeli kontrola wzrostu i skracanie pazurów odbywa się rzadziej niż 14 dni, wówczas trzeba je skracać odpowiednimi cążkami. Czynność ta bywa dla psa dość nieprzyjemna, trzeba ją więc wykonywać delikatnie i z wyczuciem.

• Łapy

Włosy rosnące między palcami należy, zwłaszcza zimą, starannie wycinać. Na nich w okresie mrozów tworzą się łatwo grudki lodowe, które sprawiają psu wiele bólu podczas chodzenia. Włosy na łapach powinny być przycięte do długości obciętych pazurów.

• Zęby

U yorków występuje znaczna skłonność do tworzenia się kamieni nazębnego. Aby tego uniknąć należy systematycznie czyścić zęby naszego pupila specjalną pastą do zębów. Można podawać kości do czyszczenia zębów, które są w sprzedaży w sklepach zoologicznych.

• Oczy

Przemywamy watką z przegotowaną wodą raz dziennie. W przypadku uporczywego łzawienia, zaczerwienienia, ropienia luz zmętnienia oka skonsultować z weterynarzem.

Wzorzec rasy ( oczywiście rasa york )

Bardzo przepraszam , że jest teraz dużo do czytania . Ale to są najważniejsze , rzeczy .

YORKSHIRE TERRIER

KRAJ POCHODZENIA : Wielka Brytania.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 26.03.2009

UŻYTKOWOŚĆ : Terier.

KLASYFIKACJA FCI : Grupa 3 teriery

sekcja 2 teriery miniaturowe (do towarzystwa)

Próby pracy nie są wymagane .

WRAŻENIE OGÓLNE : Pies długowłosy, o prostej sierści, opadającej po obu bokach tułowia, z przedziałkiem biegnącym od nosa do koniuszka ogona. Sylwetka jest opływowa i zwarta. Nosi się dumnie. Ogólnie powinien wydawać się proporcjonalny i energiczny.

ZACHOWANIE I CHARAKTER : Miniaturowy terier do towarzystwa, żywy i inteligentny. Pełen animuszu, o zrównoważonym usposobieniu.

GŁOWA

MÓZGOCZASZKA : raczej niewielka i płaska, ani wypukła, ani okrągła.

TRZEWIOCZASZKA :

Nos : czarny.

Kufa : nie za długa.

Uzębienie : regularne, o kompletnym, ścisłym zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają siekacze żuchwy przy ścisłym kontakcie, a ich ustawienie jest pionowe. Zęby są dobrze rozstawione, a szczęka i żuchwa są tej samej długości.

Oczy : średniej wielkości, ciemne, błyszczące o inteligentnym, żywym wyrazie. Ich ustawienie jest frontalne, piesek patrzy prosto przed siebie. Nie mogą być wyłupiaste. Powieki są ciemno pigmentowane.

Uszy : małe, w kształcie litery „V”, stojące, niezbyt szeroko rozstawione, pokryte krótką sierścią o intensywnie płowym zabarwieniu.

SZYJA : Dobrej długości.

TUŁÓW : zwarty.

Grzbiet : prosty.

Żebra : umiarkowanie wysklepione.

Lędźwie : dobrze związane.

OGON : Kiedyś był zazwyczaj kopiowany.

Ogon kopiowany: średniej długości, pokryty obfitym włosem o odcieniu błękitnym, ciemniejszym niż reszta tułowia, szczególnie na koniuszku. Jest noszony trochę wyżej ponad linią grzbietu.

Ogon naturalny: sierść obfita, o błękicie ciemniejszym niż na reszcie tułowia, szczególnie na koniuszku. Jest noszony trochę wyżej ponad linią grzbietu. Tak prosty, jak to tylko możliwe. Jego długość pasuje do całości sylwetki psa.

KOŃCZYNY

 

KOŃCZYNY PRZEDNIE : proste, pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza na koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. To podpalanie nie sięga wyżej łokci.

ŁOPATKI : dostatecznie skośnie ustawione.

KOŃCZYNY TYLNE : oglądane od tyłu są zupełnie proste, umiarkowanie kątowane. Pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza przy koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga powyżej kolan.

ŁAPY : okrągłe.

PAZURY : czarne.

RUCH : swobodny, o dobrym wykroku. Kończyny przednie i tylne kierują się prosto do przodu. W ruchu górna linia tułowia pozostaje prosta.

SZATA

SIERŚĆ : na tułowiu jest średniej długości, zupełnie prosta (nie falista), lśniąca, w dotyku delikatna i jedwabista, nie może być wełnista. Na głowie długa, w soczysto płowozłotym odcieniu, na bokach głowy ciemniejsza, tak jak i u nasady uszu i na kufie, gdzie włos ma być bardzo długi. Podpalanie głowy nie powinno zachodzić na szyję. Z płowo-złotą okrywą głowy nie mogą się mieszać żadne włosy ciemne lub szare, tzw. osmolenia.

UMASZCZENIE : ciemnostalowo-niebieskie, a nie błękitno-srebrzyste, tzw. płaszczyk obejmuje ciało od guza potylicznego po nasadę ogona, nie może być na nim śladów sierści płowej, brązowej lub ciemnych nalotów. Na klatce piersiowej sierść jest intensywnie podpalana (płowa), błyszcząca. Ogólnie włosy płowe są ciemniejsze u swej nasady niż w połowie długości, a jeszcze jaśnieją na koniuszkach.

WAGA  : Do 3,1 kg

WADY :  Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa. Psy, wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia psychiczne, powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA : Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym.

Historia rasy york ...

Historia powstania yorkshire terriera wiąże się północnymi rejonami Anglii, hrabstwamiYorkshire, Manchester i Leeds .
Anglia od dawnych czasów miała wybitne osiągnięcia w dziedzinie hodowli psów. Psy posiadały przedstawiciele wszystkich watsrw społecznych. Lecz wielkie psy i psy myśliwskie były dozwolone wyłącznie dla bogaczy. Prostym biednym ludziom nie wolno było posiadać dużych psów. Istniało więc zapotrzebowanie na małego mocnego psa obdarzonego nieco agresywnym charakterem, którego można było używać do zwalczania plag szczurów i myszy. W ten sposób rozwinęło się wiele ras terrierów. Niektóre z nich były przodkami obecnego Yorkshire terriera.

W latach 1860-1870, w okresie rewolucji przemysłowej szkoccy tkacze emigrowali do Anglii. Towarzyszyły im małe psy, głównie Clydesdale, Paisley i Scottish terriery. Te właśnie rasy prawdopodobnie przyczyniły się do powstania Yorkshire terriera, ale nie można wykluczyćManchester terriera, Dandie dinmont terriera, Skye terriera i Maltańczyka. Yorków używano do tępienia szkodników w przędzy, wyrobach włókienniczych, później także w kopalniach i młynach. Anglicy z polowania swoich psów na szczury uczynili sport. Na niewielkiej arenie yorki musiały pokonać jak najwięcej szczurów w określonym czasie. Zwycięskie psy nabierały wartości i po zakończeniu kariery przynosiły zysk właścicielom jako reproduktory. Jednocześnie mówiono, że długa, jedwabista sierść Yorkshire terriera miała służyć tkaczom do wycierania utłuszczonych rąk podczas pracy. Może taka sytuacja miała miejsce, kiedy pies znajdował się pod ręką. Lecz znając żwawe usposobienie i temperament yorka, można mieć duże wątpliwości, iż psy tej rasy podczas długiego dnia pracy tkaczy, leżały bezczynnie służąc jedynie za wycieraczkę!

Najbardziej znanym i najważniejszym z punktu widzenia powstania rasy Yorkshire terrier, byłHuddersfield Ben, urodzony w 1865 roku ze skojarzenia matka – syn. Okazal się on idealnym uosobnieniem tego typu rasy. Właścicielem psa był M.A Foster. Huddersfield Ben osiągał sukcesy na wystawach psów, odnosił doskonałe wyniki w konkursach dławienia szczurów i pozostawił po sobie liczną gromadkę pięknego potomstwa, które dalej przekazywało jego typowe cechy i wyznaczyło wygląd i wizerunek rasy: rodzaj włosa, ubarwienie i cechy charakteru, które yorki do dziś zachowują. Jednak aby dostosować się do upodobań właścicieli kopalń i wiekich dam, kiedy ta rasa trafiła na salony miejskie i dworskie, wzrost i wielkość Yorkshire terriera musiały ulec zmianie. Hodowcy starali się uzyskiwać każdorazowo mniejsze pieski o obfitszym i dłuższym owłosieniu. W miejsce podłużnej, 8-kilogramowej sylwetki Bena, drogą selekcji otrzymano kwadratowego 3-kilogramowego yorka. Pierwszy wzorzec rasy Yorkshire terrier był opracowany w 1898 roku.

To, co w rasie Yorkshire terrier jest całkowicie nietypowe dla miniaturowych psich ras to fakt, że nie powstała ona wskutek kaprysów dam. York wywodzi się z najuboższych dzielnic robotniczych. Stąd w charakterze psów tej rasy odnajdujemy takie cechy, jak: zuchwałość, żądza działania i duch walki. Dopiero później york został odkryty przez wyższe warstwy społeczne, które uczyniły go jednym z najbzrdziej ulubionych piesków salonowych.

Obecnie Yorkshire terriery są bardzo popularną rasą na całym świecie, mają rzesze wiernych wielbicieli.

Historia Yorkshire Terierów w Polsce nierozerwalnie wiąże się z osobą Pani Anny Fangor(dawniej Witalis), która sprowadziła do kraju z Anglii w 1967 roku pierwszego yorka. Była to suczka TINA QUEEN of Bouchard. Później dołączył pies z tej samej hodowli GENE of Bouchard. Suczki w hodowli Y.T Fangor zawsze były kryte najlepszymi psami świata Należy wymienić: Zyc. Świata ELMHURSTA Golden Flame, Int.Ch. Kingsmere BUTTONS. W celach hodowlanych sprowadzano wiele wartościowych psów, co w latach żelaznej kurtyny (1970-80) było dużym wysiłkiem finansowym i organizacyjnym. Ze znanych i cenionych psów sprowadzonych do Polski były: Ch.Heskethane KINGHT HAWK, Ch.TOP STAR vom Yorkshire Haus, Ch.Highclass MAGICAL MOMENTS, Int.Ch MONOGRAM de Majodian. Doskonałe krycia i udane importy, dały efekt w postaci ponad 40 championatów, i 5 interchampionów.